Bebeklik dönemimize dair hiçbir şey hatırlamıyor olmamızın temel nedeni, "bebeklik amnezisi" denilen bir durum. İnsan beyni, özellikle 2-4 yaş arasında hızla gelişse de, bu döneme ait anılarımız genellikle silinmiş gibi. Peki, bu neden olur? Bunun birkaç temel nedeni var:
Bebekler, dünyaya geldikleri andan itibaren sürekli yeni bilgiler edinirler. Ancak hafızayı oluşturan hipokampus ve prefrontal korteks gibi beyin bölgeleri tam olarak gelişmemiştir. Anılar bir nevi "kayıt altına alınır" ama beyin henüz bu bilgileri organize edebilecek ya da uzun süreli hafızaya aktarabilecek olgunlukta değildir. Bu nedenle, bebeklik döneminde yaşananlar kayıtlı olsa bile uzun vadede hatırlanamaz hale gelir.
Hafıza, sadece yaşanan olayları hatırlamaktan ibaret değil; aynı zamanda bu olayları dil yoluyla etiketlemek de gerekli. Bebekler, dil yeteneği gelişmediği için yaşadıklarını sözel olarak kodlayamazlar. Yani bir bakıma, dil hafızanın "kilidi" gibidir. Bu kilit henüz yerinde olmadığı için anılar hatırlanamaz.
Bebeklerin beyinlerinde sinir bağlantıları (nöronlar arası iletişim) sürekli değişir ve gelişir. Bu süreç, beyinde yeni anılar için yer açarken eski anıların silinmesine neden olabilir. Özellikle 7 yaşına kadar bu bağlantılar çok dinamik olduğundan, eski anılarla yeni bilgiler yer değiştirebilir.
Anılarımızın büyük bir kısmı duygularla bağlantılıdır. Bebeklik döneminde duygusal farkındalık çok sınırlıdır. O dönemde yaşanan olaylara duygusal bir anlam yükleyemediğimiz için, bu anılar genellikle hafızamızda yer edemez.
Bebeklik yıllarına dair hafızamızın bu şekilde çalışması, doğanın hafıza mekanizmamızı optimize etme biçimidir. Bu mekanizma sayesinde beynimiz, ilerleyen yaşlarda karşılaşacağımız daha karmaşık bilgiler ve deneyimler için yer açmış olur.
