‘İnancı felsefi düşünmenin filmi’ (28 Haziran) başlıklı yazımda şu satırlar da yer almıştı:
"Entelektüel olmaya çalıştığım o günlerde gerçi uzun çekimlere dayalı sanat filmlerini izlemeye kendimi alıştırmaya çalışıyordum. Hatta Ingmar Bergman’ın ‘Scenes From a Marriage’ adlı filmini bile sevdiğimi iddia ediyordum o zamanlarda. Bu film bence bir kadın ve bir erkeğin sürekli birbirlerine bakmalarını yakın ve uzun çekimlerle vermekten ibaret bir filmdi. Sözü edilen kadın Liv Ullman’ın şahane yüzü bile olsa filme tahammül etmek yine de zordu. Gençlik günlerimde evlilik benim için bir ütopya gibiydi belki de filmi şimdi 30 küsur yıl evlilikten sonra yeniden seyredersem ona yeni anlamlar yüklemem mümkün olabilir."
Yıllar önce Stanley Kubrick’in son filmi ‘Eyes Wide Shut’ hakkında, bu filmin yönetmenin saygın film listesine yakışmayan kötü bir film olduğunu yazdığımda, filmi tartışmak için buluşan arkadaş grubundan bir dizi eleştiri hatta ‘sersemliğim' hakkında yaratıcı varyasyonlar yapan hakaretler de almıştım.
Temelde Tarkovsky’nin Stalker filmi hakkında olan yazıda Ingmar Bergman’ın filmi hakkında yaptığım kısa değerlendirme de bazılarından yine benzer tepkiler aldı. Çoğunluk eğer o filmde bile sıkılmaya başardıysam bunun benim ‘Scenes From a Marriage’ filmini hiç anlamadığım anlamına geldiğini söylediler.
TOLSTOY'U HATIRLATAN FİLM
Ingmar Bergman’ın bir evliliğin tükenişini ve sonlandırılma sürecini anlattığı o filmi uzun yıllar önce ilk izlediğimde gerçekten anlamamış olabilirim diye gelen eleştirilerden sonra tekrardan izledim. Kaç yıl önce izlediğimi merak eden varsa, atıfta bulunduğum yazıda dediğim gibi filmi ilk izlediğimde ‘evlilik benim için ütopya gibiydi’ o kadar gençtim yani. Kötü bir espri yapmak gerekirse arada geçen yıllarda evlilik bir ütopya olmaktan çıktı olsa olsa bir distopya haline geldi diyebilirim.
Dolayısıyla bu yazıya hazırlık olsun diye filmi yeniden izlediğimde ona hakikaten yeni anlamlar yükleyebildim.
Devamını okumak için
