Son zamanların en büyük palavrası, “İş var çalışan yok, millet iş beğenmiyor” cümlesi.
Memlekette işsizlik yüzde 20’yi bulmuş, genç işsizliği yüzde 30’a yaklaşmış belki geçmiş ama millet iş beğenmiyor.
Bunu diyenler muhtemelen son yıllarda gazete okumamış, sokağa çıkmamış kişiler olsa gerek.
Daha birkaç gün önce Şanlıurfa Belediyesi 6 kişilik temizlik işçisi alacağını söylüyor.
Başvurun sayısı 10 küsur bin.
Temizlik işçisi.
Belediye başkan yardımcılığı ya da müdürlük değil.
Hiçbir yerde durum farklı değil.
İş beğenmeme meselesinde, aranan ile arayan arasında kopukluk var.
Bunun suçu ise ne iş arayanda, ne de işçi bulamayanda.
Aranan iş gücü ile arz edilen iş gücü arasında bir uyumsuzluk var ise sorun doğrudan doğruya ülkeyi yönetenlerde ya da yönetemeyenlerde.
“Biz geldiğimizde ülkede üniversite bile yoktu. Şimdi 200 küsur üniversite” var diye sayısal övünmeyi matah bir şey zannedenlerde.
Hiçbir manası olmayan, hiçbir geleceği olmayan alanlarda üniversite mezunu yetiştirmenin anlamsızlığını, gereksizliğini ve bunun boşa harcanmış kaynak olduğunu anlamayanlarda.
Doğru düzgün meslek okulu, meslek yüksek okulu açmayanlarda.
20 yılda sayısını kendilerinin bile hatırlamadığı defa eğitim reformu yaparak, eğitimin içine edenlerde.
Bir gelecek vizyonu koyamayıp, o vizyona uygun okullar açıp, elemanlar yetiştiremeyenlerde.
Herkesi beş para etmez bir üniversite eğitiminden geçirerek iş güç sahibi yapacağını zannedenlerde.
Dağa taşa imam hatip açıp, tüm ülkeyi imam hatiplere boğmakla ülkeyi kalkındırmayı umanlarda.
Eğitimin, ülkenin ekonomik geleceğini planlamanın bir parçası olduğu anlamayanlarda.
Nasıl gelişeceğini bilemeyenlerin, nasıl eğitileceğini de bilmesinin mümkün olmadığını bilmeyenlerde.
10 yıl sonra neyin aranacağını öngöremeyip, 10 yıl önceden eğitimi o yönde geliştirmeyenlerde.
Sonra “Gençler iş beğenmiyor”
Devamı için tıklayınız
