Her insan, hayatının belli dönemlerinde başkalarının başarılarını kıskançlıkla karşılayabilir.
Bu durum, toplumsal ilişkilerdeki karmaşık yapı kadar, bireylerin kendi iç dünyalarındaki çatışmalarla da yakından ilgilidir.
Peki, insanlar neden sıklıkla başkasının başarısını hazmedemez? Bu durum, yalnızca kişisel eksikliklerden mi kaynaklanır, yoksa başarılı olan kişinin bunu hak etmediğini düşündüğümüzde mi ortaya çıkar?
İlk olarak, başkalarının başarısını hazmedememenin altında yatan temel sebeplerden biri olarak kişisel eksiklik ve yetersizlik hisleri öne çıkar. Çoğu zaman insanlar, kendi hayatlarındaki başarısızlıkları veya yarım kalmışlıkları gördüklerinde, başka birisinin başarısını kendi eksiklikleriyle kıyaslar. Bu, özellikle de kişinin kendi potansiyeline ulaşamadığını hissettiği zamanlarda daha belirgin bir hal alır. Kendini yetersiz hisseden bir birey, başkasının başarısını gördüğünde, bu durum kendi yaralarına tuz basar gibi hissettirebilir. İşte bu nedenle, kıskançlık ve haset gibi duygular devreye girer ve kişi başkalarının başarısını içten içe kabullenmekte zorlanır.
Bir diğer yön ise, başarılı insanların bu başarıyı hak etmediğine dair içimizde duyduğumuz inançtır. Toplum olarak bazen adil olmayan yollarla elde edilen başarıları gözlemlemişizdir; rüşvet, torpil, adam kayırma gibi.
Bu tür durumlar, insanların başkalarının başarılarını sorgulamasına, 'Acaba bu başarıyı gerçekten hak ederek mi elde etti?' diye düşünmelerine sebep olur.
Bu, özellikle haksızlık karşısında duyarlı olan kişilerde görülen bir tepkidir.
Eğer bir kişi, başkasının emek vermeden, adil olmayan yöntemlerle başarı kazandığını düşünüyorsa, bu başarıyı sindirmesi oldukça güçtür.
Bunun yanı sıra, sosyal medya ve sürekli gösterişin hakim olduğu bir dünya düzeninde, insanların başarıları genellikle abartılı bir şekilde sergilenir. Herkes en iyi anını, en büyük başarısını paylaşır. Bu da, başkalarıyla kıyas yapma eğilimimizi tetikler.
Sürekli başkalarının en iyi anlarına maruz kalmak, kişinin kendi hayatını daha az başarılı görmesine neden olabilir. Bu durum da başkalarının başarısını hazmedememe sorununu derinleştirir.
Ayrıca, başkalarının başarısı bize kendi hedeflerimiz ve ideallerimiz konusunda dolaylı bir baskı da yaratır.
Kendi hayatımızda benzer bir başarı elde edemediğimiz takdirde, bu durum bizi motive etmek yerine yıldırabilir ve içsel bir çatışmaya sürükleyebilir. Kendi başarılarımızı küçümsememize ve sürekli olarak 'yeterince iyi değilim' düşüncesi ile mücadele etmemize neden olur.
Başkalarının başarısını hazmedememek çok yönlü bir sorundur ve kişinin kendi içsel güvenlik hissi, adalet duygusu, kıyas yapma eğilimi ve çevresel faktörlerle yakından ilişkilidir.
Başkalarının başarısını kabullenmekte zorlanıyorsak, bu durumu aşmak için öncelikle kendi iç dünyamızla yüzleşmeli, kendi değerlerimizi ve başarılarımızı yeniden keşfetmeliyiz.
Başkalarının başarısını alkışlayabilmek ve ondan ilham alabilmek, kişisel gelişimimizin ve olgunlaşmamızın önemli bir parçasıdır.
Bu yüzden, başkalarının başarısını kendi başarımız olarak görebilmeyi öğrenmek, hayatımızı daha barışçıl ve üretken kılar.
İşte o zaman gerçek iç huzura ulaşabilir ve kendi başarılarımızla gurur duyabiliriz.
