Annem uzun zamandır hasta. Birden fazla kronik hastalığı var ve evde ilaç yardımıyla süren tedavileri ne yazık ki başka bir boyuta geçti. Bir haftadır yoğun bakımda güzel annem, entübe.
Babam ve kardeşlerimle beraber her gün kaldığı hastaneye gidiyor, yoğun bakımın kapısında dualar ediyoruz. Varlığımızı hissedeceğine, sesimizi duyacağına yürekten inanarak.
Pek konuşmuyoruz aramızda. Uzun uzun susuyoruz. İç sesimiz susmuyor ama. Yani bende susmuyor. Onların da benzer şekilde içlerindeki sese kapıldığını, annemin hayaline baktığını, uzak yakın hatıralara dalıp gittiğini anlıyorum. Hatırlayışların izi süzülüyor yanaklarından görüyorum.
Şimdiden çok özlüyoruz annemi.
Devamı için tıklayınız
http://www.ankaramasasi.com/makale/52349/yogun-bakim-kapisindan-dunyaya-bakmak
