Ebru sanatı, Türk kökenli geleneksel bir sanat formudur ve Türkler tarafından 13. yüzyıldan itibaren uygulanan bir teknik olarak bilinmektedir. Ebru kelimesi, su yüzeyine damlatılan boyaların su üzerindeki şekilleri ile oluşan desenlerin adını ifade etmektedir. Sanatın kökeni hakkında tam olarak kesin bir bilgi olmasa da, Osmanlı İmparatorluğu döneminde, özellikle 15. yüzyılda Anadolu'da yaygınlaştığı düşünülmektedir.
Ebru sanatının temel yapılış prensibi, özel bir hazırlanmış su yüzeyine sıvı boyaların damlatılması ve ardından bu boyaların farklı tekniklerle şekillendirilmesidir. Su üzerinde yüzen boyaların dengeli bir şekilde yayılmasıyla oluşan desenler daha sonra özel bir kağıt veya başka bir malzeme üzerine aktarılır. Sanatçı, farklı fırça ve çubuklar kullanarak boyaları dağıtarak, desenleri şekillendirir. Ayrıca, bazı geleneksel ebru teknikleri, fırça doku ve desenlerini oluşturmak için geliştirilmiş spesifik hareketler içerebilir.
Ebru sanatının temel malzemeleri şunlardır:
- Su tankı veya geniş bir kap
- Boya - Geleneksel olarak, sıvı boyaların kullanıldığı ebru sanatında yağ bazlı boyalar sıklıkla tercih edilir.
- Özel fırçalar, çubuklar ve diğer araçlar - Deseni şekillendirmek için kullanılır.
- Özel ebru kağıdı veya başka bir malzeme - Su üzerinde oluşan desenlerin aktarılacağı yüzey.
Geleneksel ebru sanatı, yetenek ve deneyim gerektiren bir sanat dalıdır. Sanatçının el becerisi, su ve boyalarla olan etkileşimi, renk kombinasyonları ve desen oluşturma kabiliyeti sonucunda ortaya çıkan eserler eşsizdir. Modern zamanlarda ebru sanatı, farklı kültürlerde ilgi uyandırmış ve uluslararası alanda da popüler hale gelmiştir. Bu nedenle, geleneksel ebru teknikleri yanı sıra farklı ebru stilleri ve farklı malzemelerle de yapılan ebru çalışmaları görmek mümkündür. Ancak, geleneksel ebru sanatının temel özellikleri olan su ve boyalarla şekillendirme yöntemi hala çeşitli ebru tekniklerinde kullanılmaktadır.
