Geçtiğimiz yaz, 1 Temmuz 2020 Çarşamba günü bu köşede yayınlanan yazımın başlığı “Tunus düğümü” idi. Cumhurbaşkanı Kays Saîd ile Meclis Başkanı Râşid Gannûşî arasındaki fikir ayrılıklarının artık açık bir çatışmaya dönüştüğünden hareketle, Saîd’in “ülke dışı” aktörlerle yola devam etmeyi seçtiğini vurgulamıştım. Yazımın bir paragrafı şöyleydi:
“Kays Saîd’in Mısır, Birleşik Arap Emirlikleri (BAE), Suudi Arabistan, Fransa, Rusya ve İsrail’den oluşan “Hafter Cephesi”yle saf tutması, Tunus siyaset sahnesindeki ayrışma ve çatışmaları daha da derinleştirecek gibi görünüyor. Saîd’in tercihi, “Türkiye yanlısı” olmakla “suçlanan” Râşid Gannûşî ve Nahda’yı yalnızlaştırırken, BAE de bilhassa 2013’ten bu yana hız verdiği “Tunus politik hayatını şekillendirme” saplantısında mevzi kazanmış oluyor. Libya’da Hafter Cephesi’nin ilerlemesi veya kökünün kazınamaması durumunda, Gannûşî ve Nahda’nın Tunus içindeki pozisyonu daha fazla sarsılacaktır. Mısır-BAE-Suudi Arabistan troykasının, bu durumdan sonuna kadar faydalanacaklarını görmek için ise, kâhin olmak gerekmiyor.”
Ve gerçekten bu durumdan sonuna kadar faydalandılar. Önce halk kitlelerini sokağa dökerek, Tunus’un çeşitli şehirlerinde “hükümeti protesto gösterileri” organize ettiler. Ardından da, Cumhurbaşkanı Kays Saîd, geçtiğimiz pazar gece yarısı hükümeti görevden aldı, parlamentoyu feshetti. Ayrıca ülkede olağanüstü hal ilân ederek, akşamları sokağa çıkma yasağı başlattı.
