Ankara Şehirlerarası Terminal İşletmesi’nde (AŞTİ) güvenlik görevlisi olarak çalıştığı sırada evsiz vatandaşların yaşadığı zorluklardan etkilenen 39 yaşındaki Yasin Oyanık, o günlerde yaptığı yardımları daha geniş kitlelere ulaştırmak için kolları sıvadı. Ankara Abisi İyilik Derneği’ni kurduktan sonra daha geniş kitlelere ulaşan Oyanık , kısa sürede çok sayıda insanın hayatına dokundu. Başkan Yardımcısı Gül Kürkaya'nın da önderliğinde 19 Ocak’ta kurulan dernek şimdilerde doğmamış bebeğe beşikten üniversite öğrencisinin bursuna kadar geniş bir yelpazede herkesin yardımına koşuyor.
"Çocuklar bizim ince çizgimiz"
AŞTİ'de güvenlik görevlisi olduğu esnada evsiz insanlara sabahları çorba dağıttığını belirten Oyanık, “Bu ihtiyaç sahiplerimize ulaştığımızı arkadaşlarımız gördükçe, biz de katkı sağlayabilir miyiz? dediler. Diğer ailelerimize başladık. Ramazan ayında erzak dağıtımına başladık. Özellikle çocuklar bizim ince çizgimiz. Biz çocuklara gidiyoruz. Onlar için mücadele ediyoruz. Normal Ramazan erzak paketlerinde kuru bakliyatlar, yağ, şeker vardır. Ama biz çocukları düşündüğümüz için muhakkak erzak kolilerinin yanında oyuncaklar götürüyoruz ki çocuklar o Ramazan paketlerini bir hediye paketi olarak da görüyorlar. Onu açtıkları zaman o mutluluğu yaşasın diye mücadele ediyoruz” dedi.
"Yüzlerce yere ulaşmaya başladık"
Ailelere ihtiyaç yardımı yaptıkları zamanlarda değişik şeyler gördüğünü, yaşadığını ve hikayeler biriktirdiklerini ifade eden Oyanık, “Mesela çilek reçeli isteyen bir yavrumuz vardı. Annesi eşinden boşanmıştı ve kapıcı dairesinde yaşıyordu. Çocuğuna çilek reçeli alamamıştı. Biz ona gittik çilek reçeli götürdük Ramazan kolisinin yanında. O çocuğun mutluluğuna şahit olduk. Daha sonra arkadaşlarımızla, kardeşlerimizle bu işi devam ettirdik. İlerlettik dernek kurduk. 3-5 kişiyle derken şimdi yüzlerce dernek üyemiz var. Yüzlerce yere ulaşmaya başladık elhamdülillah” diye konuştu.
Yardım ettikleri kişiler aileleri oldu
Birisi engelli 3 çocuk annesi 42 yaşındaki Ankara Abisi İyilik Derneği Başkan Yardımcısı Gül Kürkaya, 15 yıldır gönüllü olarak çalışıyor. “Var bir hayalimiz” ilkesiyle yola çıktıklarını aktaran Kürkaya, “Dernekler daha çok gıda dağıtımı olarak düşünülür. Ama biz öyle yapmıyoruz. Biz doğmamış çocuğumuzu bile onun beşiğini, kıyafetini ayarlamaktan tutun ki okul ihtiyaçları olan tabletlerini almada, üniversite öğrencilerimize burs hazırlamaya kadar hepsini yapıyoruz” dedi.
Ramazan ayından önce sağlık alanında yardımlara ağırlık verdiklerini belirten Kürkaya, “Ramazandan önce daha çok medikale çok yönelmiştik. Bir Döndü teyzemiz vardı. Seyredenler çok yakından tanıyorlar. Onun çok yüksek bir ameliyat ücreti vardı onu karşıladık. İşitme cihazını karşıladık. Bir tane Ahmet’imiz var. Artık biz ona Ahmet’imiz diyoruz çünkü hep beraber bir aile olduk. Onun ameliyat masraflarını karşıladık. Yürüyemiyordu, kollarını kullanamıyordu. Ama artık Ahmet çok güzel yürüyebiliyor. Öncesini ve sonrasını gördüğümüzde bir daha mutlu oluyoruz. Küçücük bir gönüllü grubuyduk şimdi kocaman bir aile olduk” diye konuştu.
Normalde Ramazan kolilerinde bakliyat ve yağ gibi malzemelerinde olduğunu dile getiren Kürkaya, “Ama biz öyle yapmadık ama özellikle pandemiden dolayı çok işsiz kalanlar oldu. Biz de daha çok kahvaltılıklara yöneldik. Bizim Ramazan kolimizin içinde peynirinden salamına, kadar konuldu. 500 çocuğa oyuncak, yüzlerce tablet dağıtıldı bu zamana kadar. Kolilerin sayısını bilmiyoruz artık. Kendimizle yarışıyoruz. Bir gün gıda dağıtımına gitmesek o gün kendimizde eksiklik hissediyoruz. Hangi ailemiz kaldı? diye” ifadelerini kullandı.
Gelen bağışları yardımlarda kullanırken mutlaka teyit ettiklerini kaydeden Kürkaya, ihtiyaç yardımı ailelere yardım yapmadan önce araştırma yaptıklarını söyledi. Kürkaya konuşmasının devamında şunları kaydetti:
“Biz bu yola önce inandık başladık ama şunu göz ardı edemeyiz ki; bize inanlar olmasa bu raddeye gelemezdik. Bize bir sürü oyuncaklar, ayakkabılar ve kıyafetler geliyor. Biz bunları gönderenlerin hiçbirini tanımıyoruz. Sadece bunlar bizim takipçilerimiz. Bizlere inanmasalardı bu şekilde yardım yapmazlardı. İyi ki bize inanmışlar, iyi ki bizi desteklemişler.”
(İHA)
